D’r op en d’r onder

Zaterdag 23 september

Daar gaan we weer, dit keer op naar Waalre of all places. Liam en Kylan zijn verhinderd, ons Iris, alias Miesje, zit nog steeds in de lappenmand maar gelukkig is daar Gio die ons team komt versterken. Het zonnetje schijnt als we aankomen op het reusachtige sportcomplex. Tussen de kantine, de kleedkamers en het veld waarop we spelen ligt zo geschat een kleine kilometer. Sjonge de warming up hebben we weer gehad. De belofte is maar wat tammetjes, wellicht heeft dat te maken met de poolparty van snelle Juul gisteravond. 

De afgelopen weken was de focus in de eerste minuten regelmatig ver te zoeken waardoor een peptalk en reset nu alvast voor de wedstrijd plaats vindt. Dat helpt, der tegenaan vanaf het begin en dat doen ze ‘onze’ beloftes. We racen over het veld krijgen menig kansen welke we niet weten af te maken. Nondepie toch, latje tik, hoekje tik, naastje tik, overtje tik, de keeper heeft hem tik, de keeper heeft hem tik, de keeper heeft hem…. 

Phoe, phoe, wat een wedstrijd. Dan weet de tegenpartij toch die kans die ze krijgen af te maken en is het zomaar 1-0 terwijl we toch zo schat hem breed wel 80% van de wedstrijd op de helft van de tegenstander te vinden zijn. Tja belofte, scoren is winnen en niet balbezit en kansen. Zo is het spel. Koppies omhoog houden he. En dat doen ze, door jongens en meiske, druk opvoeren. 

We blijven proberen en ja haar daar komt ie… onder de voet van de verdediger en de sprong van de keeper door rolt de bal van Marly dan toch eindelijk het net in. Yes 1-1-!! En nu door, drop en drover, huh wat zeggen ze nou aan de zijlijn. Drop en drover, drop ken ik wel, best lekker als er niets beters te krijgen is maar drover… dat ken ik niet. Na een uitleg dat het d’r op en d’r over is hoop ik dat de belofte dat inderdaad gaat doen. Gelijkspel en dan snel er voorbij. Helaas laten de in zwart wit gehulde boefjes dat niet zomaar gebeuren. 

En wat denk je, vanuit het niets gaat het ook nog is regenen. De zijlijn sna(c)kt naar wat lekkers en warmte. ‘Is het zoet of zuur, doe maar wat uit de frituur’, ‘Alles is lekker uit een pan met een stekker’… De regen maakt het er niet gezelliger op en er is in de verste verte geen verzachtende bitterbal van oma Joke te bekennen. De spelbegeleider lijkt beperkt te worden in zijn zicht door de miezer die er valt. We krijgen een strafschop tegen, gelukkig die gaat over. We blijven strijden helaas gaan we d’r onder. In de laatste minuten scoort Waalre nog 2 doelpunten. Zo jammer, belofte, wat hebben jullie hard gewerkt, echt goed gedaan en echt sunt dat we alsnog verloren hebben. Het geluk was dit keer niet aan onze zijde, volgende keer beter. Zaterdag 30 september spelen we bij ons eigen clubje om 11.45u tegen De Valk.

Ps: Op de terugweg lijkt de afstand tussen de kleedkamers en de kantine toch geschat te worden op max 500 meter. Iets met nasleep van snelle Juul zijn feestje of was het het geweldige pleinfist van gisteravond..