Competitie
6e klasse 654
Datum
4 oktober 2020 10:00
Scheidsrechter
Mark Smolders
Accommodatie
Onbekend
Na de klinkende 0-8 van vorige week bleek ineens iedereen weer te willen voetballen. We hadden 14 man, plus keeper Mike en plus de gebruikelijke versterking van het beter gelukte broertje van Thijs. Verder keerde Sven terug van een hele nare liesblessure die hem liefst 2 weken langs de kant hield en kwam Thijs voor dit bijzondere affiche opnieuw overgevlogen uit Corona-brandhaard Den Haag: 16 man in totaal dus.
De dag voor deze match werden we gebeld met de vervelende boodschap dat we een eigen scheidsrechter moesten regelen. Dat is ons niet gelukt. Des te fijner het was het dat Peer v Och vijf minuten voor aanvang van de match onverwachts het veld betrad om onze wedstrijd te begeleiden. Bergeijk had inmiddels ook al een scheidsrechter voor ons geregeld, maar die hebben we toen tot grensrechter van Bergeijk gedegradeerd.
Overigens had de speler van Bergeijk die vorige keer vlagger was overduidelijk iets met de door ons aangeleverde kritiek (“een verwaarloosde indruk”) gedaan door zijn haren netjes achter de oren te kammen. Hij liet geen wezenlijk andere indruk achter, maar we waarderen het uiteraard als mensen met de kritiek uit onze verslagen aan de slag gaan. Pluspunten voor de moeite. Minpunten voor de uitwerking.
Vanaf de eerste minuut bleek al dat we het zwaar gingen krijgen vandaag. Waar we enkele weken geleden dit elftal met kinderlijke eenvoud onze wil oplegden, verliep het voetbal vandaag uiterst stroef. Enkele van onze troeven speelden een ongelukkige match. Dat leidde er direct toe dat Joris een aanvaller die pas een keer of 20 langs hem heen geraasd was naar de grond werkte binnen het zestienmetergebied: penalty.
Er gebeurde eigenlijk niet zo heel veel waar we echt iets over moeten schrijven. Gedurende de wedstrijd slopen er wat frustraties in het spel en dat uitte zich vaker en vaker in stevige tackles of op zichzelf interessante woordenwisselingen met onze Bergeijkse opponent. Het stond tot de 80e minuut 0-1. Toen gebeurde wat uw bescheiden verslaggever alleen kan omschrijven als het mooiste dat hij in zijn lange carrière als journalist heeft mogen aanschouwen. Een lange bal eindigde rond de zestienmeter lijn van Bergeijk, de keeper kwam als een doorgesnoven idioot uit en gleed langs de bal af. Vanaf hier kon Sven oppikken en voor een leeg doel binnenschieten. Sven wachtte nog even tot een verdediger tussen hem en de goal kwam en schoot de bal vervolgens DOOR DE BENEN van die verdediger binnen. Sven deed hierna een Cristiano Ronaldo-achtige triomfdans, wat hem een staande ovatie van onze reservespelers opleverde. Extra jammer was dat onze trouwen supporters, en specifiek Berry, niet toegelaten werd op het sportpark. Immers voor Berry moet dit een droom zijn die werkelijkheid wordt: een zoon die scoort in het vaandeleftal.
U bent van ons gewend zijn dat we na zo’n goal vleugels krijgen en de 2-1 ook nog binnen werken. Het tegenovergestelde zou eerder waar zijn, maar wie hielden keurig stand op 1-1. Al met al is dit gestolen punt een keurig resultaat tegen een tegenstander die overduidelijk hun beste wedstrijd van het seizoen speelde. Dat brengt ons op een vijfde plek op de ranglijst. Normaal zouden we dan de banden van de platte kar vast oppompen en de kampioens-cd’tjes vast onder het stof uit halen. Dat doen we nu niet, omdat het Terloonbedrijf op het moment van schrijven de ranglijst aanvoert. En dat vinden we pijnlijk gênant. Zó gênant dat we onze kampioensrituelen pas na 1 november, wanneer we Terlo onttronen, op zullen starten.